Rehabilitacja przedoperacyjna i pooperacyjna w uroginekologii jest niezmiernie ważnym ogniwem leczenia. Badania naukowe potwierdzają, że szczególnie dobre wyniki operacji nietrzymania moczu czy obniżenia narządów miednicy mniejszej, osiąga się, gdy pacjentka przed i po operacji przeszła trening mięśni dna miednicy pod nadzorem specjalisty.

Rehabilitacja przedoperacyjna w uroginekologii przygotowuje zarówno obszar operowany, jak również cały organizm do zabiegu, likwidując mechanizmy będące przyczyną obciążenia dna miednicy i źródłem dalszych dysfunkcji. Pacjentka również otrzymuje informacje dotyczące ergonomii funkcjonowania we wczesnej fazie pooperacyjnej.

Fizjoterapia po operacjach uroginekologicznych obejmuje wczesną i późną fazę pooperacyjną. Wczesne usprawnianie jeszcze na oddziale szpitalnym to przede wszystkim nauka prawidłowej pionizacji i odciążania okolicy operowanej, ćwiczenia krążeniowe i przeciwzakrzepowe. Również udzielenie wskazówek dotyczących funkcjonowania w życiu codziennym.

Późna faza pooperacyjna to około 6 tygodni po operacji, kiedy pacjentka jest już gotowa na większe obciążenia operowanego obszaru. W tym okresie obok bardzo ważnych ćwiczeń dna miednicy, wdrażana jest nauka i ćwiczenia odpowiedniej postawy, aby na skutek mechanizmów kompensacyjnych nie dochodziło do przeciążeń biomechanicznych w obrębie dna miednicy. W terapii dna miednicy również zwraca się uwagę na bliznę po operacji. Często nawet dobrze wygojona i na pozór dobrze wyglądająca blizna może powodować dolegliwości bólowe, w samej miednicy lub w okolicy podbrzusza, ud, stawów biodrowych, czy nawet w innych bardziej odległych częściach ciała. Dolegliwości te mogą utrzymywać się długie lata po zabiegu. Fizjoterapia blizny to zarówno kontrola i jej mobilizacja poprzez różne techniki manualne, terapię mięśniowo-powięziową, techniki osteopatyczne.