Główne postacie choroby to wysiłkowe nietrzymanie moczu i naglące nietrzymanie moczu. Wysiłkowe nietrzymanie moczu to popuszczanie moczu (choćby kropli) podczas wysiłku, kaszlu, śmiania się, podskoków itp. parcia naglące to sytuacje, w których chęć oddania moczu jest przymusem do znalezienia toalety w jak najkrótszym czasie.

Obniżenie narządów miednicy mniejszej najczęściej zauważane jest przez kobiety po porodzie lub po menopauzie. Odczuwane jako dyskomfort, obecność ciała obcego w pochwie. Współistnieje często z nietrzymaniem moczu, zapaleniem pęcherza.

Rehabilitacja przedoperacyjna i pooperacyjna w uroginekologii jest niezmiernie ważnym ogniwem leczenia. Badania naukowe potwierdzają, że szczególnie dobre wyniki operacji nietrzymania moczu czy obniżenia narządów miednicy mniejszej, osiąga się, gdy pacjentka przed i po operacji przeszła trening mięśni dna miednicy pod nadzorem specjalisty.

Rehabilitacja w zespołach bólowych miednicy mniejszej (pochwicy, wulwodynii, bólu krocza a także w bolesnych miesiączkach, bólu podczas współżycia) ma na celu znalezienie przyczyny bólu i usunięcie go poprzez różnego rodzaju metody fizjoterapeutyczne.

Rehabilitacja po porodzie to pomoc w dolegliwościach okołoporodowych (blizny po nacięciu krocza, cięciu cesarskim, rozejściu mięśni prostych brzucha, nietrzymaniu moczu, dolegliwościach bólowych), oraz w bezpiecznym powrocie do sylwetki i kondycji sprzed ciąży.

Rehabilitacja w bólach ciążowych (bólach pleców, bioder, kości krzyżowej, spojenia łonowego) to diagnoza jego przyczyn oraz dobór odpowiednich metod terapeutycznych, aby ból nie powracał.

Rozstęp mięśni prostych brzucha to rozejście się obu mięśni prostych brzucha na boki w obrębie kresy białej. Terapia polega na diagnostyce oraz dobraniu odpowiednich metod i ćwiczeń terapeutycznych.

Pęcherz nadaktywny (nadreaktywny, hiperaktywny) to problem wielu kobiet, które częściej niż zwykle odczuwają potrzebę oddawania moczu, staje się to przymusem, często bardzo silnym, a nawet bolesnym.